W Feature: Minchenu Maduro, spreker, dagvoorzitter en pedagoog

*Feature foto door Going Social

Vorige week woensdag 7 februari heeft het eerste event; Moms|Business van Fempreneur in de City plaats gevonden. Waarin de focus werd gelegd op ondernemerschap en moeder zijn en hoe je deze 2 dingen combineert. Dit zeer geslaagde evenement werd gehost door niemand minder dan dagvoorzitter, spreker en pedagoog Minchenu Maduro. Deze dame is ondernemer pur sang en kent als geen ander de uitdagingen om deze 2 dingen te balanceren. Lees hieronder haar inspirerende verhaal.

Introductie

Mijn naam is Minchenu Maduro, ik ben heel gedreven, enthousiast en gelovig. Daarnaast ben moeder van mijn 17 jarige zoon Curtly. Ik kom uit een liefdevol gezin. Mijn vader kwam in 1980 naar Nederland vanuit Curaçao om te studeren aan de Hoge Zeevaart school in Den Helder en daar ben ik opgegroeid.  Ik heb het voorecht om mensen te mogen inspireren met mijn verhalen, met hetgeen wat ik heb meegemaakt in mijn leven maar ook hoe ik mijn transformatie heb gemaakt van een super onzeker meisje, naar een vrouw dit weet waar ze voor staat. Natuurlijk heb ik nog steeds mijn onzekerheden, zoals iedereen dat heeft, maar ik laat mij daar niet meer door  leiden.

Mijn geloof is belangrijk voor mij, omdat het richting geeft aan mijn leven en het geeft mij vooral hoop. Ik geloof er namelijk in dat de aarde ooit een paradijs zal worden en dat we vredig met elkaar kunnen samenleven, waarbij alle ziektes e.d. zullen verdwijnen en mensen van alle natiën vredig met elkaar zullen hebben. Ik vind dat zo’n mooie hoop en dat drijft mij. Nu de situatie op aarde anders is, probeer ik de mensen een hart onder de riem te steken en mee te geven dat er hoop is voor de toekomst. En daarbij vind ik het ook heel erg fijn om verbonden te zijn met de allergrootste Schepper, dat vind ik een hele speciale band om te hebben.

Transformatie

Als jong meisje op de basisschool voelde ik me nooit echt ergens bij horen, ik streefde ernaar om te zijn zoals de andere kinderen op school of bij mij uit de buurt. Toen op jonge leeftijd hield ik al ontzettend aparte kleurrijke kleding en daar werd ik heel erg mee gepest. Kinderen vonden dat ik gekke kleding droeg en mijn uiterlijk was ook altijd een ding “met je grote neus” , ik werd zelfs uitgemaakt voor lelijk, dus ik voelde mij absoluut niet op mijn plek. Nu weet ik dat ik niet in het stramien paste, omdat ik toen al een heel eigen persoon was, met een uitgesproken en eigen smaak. Echter liet ik toen niet merken dat het me wat deed. Uit zelfbescherming gedroeg ik mij als een stoer meisje en sloeg ik soms zelf andere kinderen in elkaar. Maar wanneer ik thuis kwam vertrouwde ik mijn ware gevoelens toe aan mijn dagboek en daarin schreef ik hoe verdrietig ik was en dat ik er eigenlijk helemaal niet meer wilde zijn. Dat ging dat een aantal jaren zo door, totdat ik op de middelbare school kwam.

Op dat moment was ik van mening dat school een treiter instituut was, waarbij de leraren er waren om je het leven zuur te maken, dus als tegenaanval maakte ik hen het leven zuur. Zo had ik georganiseerd dat alle meisjes tijdens de wiskundeles spiegeltjes moesten meenemen, omdat we ons dan gingen opmaken, terwijl mevrouw Brand (de wiskunde lerares) zou lesgeven. Zelf had ik geen spiegeltje meegenomen, om te voorkomen dat ik de schuld zou krijgen, want de leraren hadden het altijd op mij gemunt. Dus toen mevrouw Brand zich omdraaide nadat ze op het bord een formule had uitgelegd, keek ze tegen alleen maar spiegeltjes aan en ik zat daar zonder spiegeltje een beetje te doen alsof ik nergens van wist. Op een gegeven moment kwam mevrouw Brand naar mij toe lopen, ik zette mij alvast schrap om in de verdediging te gaan, want ze ging mij natuurlijk de schuld geven van wat er aan de hand was. Ze ging naast mij staan en zei rustig tegen mij; “wat ben jij een intelligente meid”. Ik viel bijna van mijn stoel van verbazing, want dat was het laatste wat ik had verwacht om te horen en dat  raakte mij enorm. Vervolgens voegde ze daar aan toe; “en jij gaat later leraar worden.” ik wist werkelijk waar niet waar ik zoeken moest, zo verbaasd was ik. Dat was voor mij het keerpunt. Zij zag mij, zij brak door al de muren heen die ik had opgeworpen om mezelf te beschermen en ze zag wie ik werkelijk was en welke potentie ik bezat. Dankzij haar ben ik me gaan inzetten op school, want ik wilde aantonen dat ik daadwerkelijk die intelligente meid was, zodoende ben ik ook ontzettend goed in wiskunde.

 

Studeren

Na de middelbare school besloot ik om Communicatie te gaan studeren, daarna ben ik Pedagogiek gaan studeren en tot slot Drama, allemaal studies die te maken hebben met menselijk gedrag en leren, iets wat mij enorm fascineert. Tijdens mijn studie Communicatie ben ik heel erg ziek geworden; ik had verlammingsverschijnselen aan de linkerkant van mijn lichaam. De artsen vertelde mij dat ik het niet zou redden, dus werd ik op de terminale afdeling geplaatst. Ik kon ook bijna niets meer. Maar voor mezelf had ik besloten dat ik niet van plan was om dood te gaan, omdat ik nog teveel te doen had. Gelukkig ben ik na 2,5 maand in het ziekenhuis, mede dankzij mijn geloof in God , alle lieve vrienden en familie om mij heen en een hoop geluk  hersteld. Maar de dokters waarschuwde mij dat ik geen kinderen mocht krijgen, want dat zou zeker fataal zijn.  Echter raakte ik tijdens mijn studie Pedagogiek zwanger. Dat was een complexe situatie. Om mijn leven te redden moest de vrucht operatief worden verwijderd, maar dat wilde ik niet. De artsen gaven mij vervolgens een weekend de tijd om met een motivatie te komen waarom zij de operatie niet mochten uitvoeren. Ze vertelde mij ook dat als ik het kindje zou houden, het zou worden geboren zonder armen en benen. Dit kwam door de zware medicatie die ik eerder had gekregen. Na een weekend huilen, bidden en praten met mijn familie en vrienden, besloot ik dat ik het kind absoluut wilde houden, ook als het zonder armen en benen op de wereld kwam. Ik had genoeg mensen om me heen die me zouden helpen. En als ik het in het ergste geval niet zou redden, dan zou hij alsnog goed terecht komen bij mijn familie. Ik kreeg een team van artsen om me heen die mij begeleide bij de zwangerschap, om te zorgen dat alles goed verliep en na 9 maanden werd mijn prachtige zoon Curtly geboren, gezond en wel en met al zijn ledematen volledig in tact. Mijn moeder heeft toen haar baan opgezegd om voor mijn zoon te kunnen zorgen, zodat ik mijn studie kon afmaken. Ik ben haar daar immens dankbaar voor, zonder haar onvoorwaardelijke steun had ik het denk ik niet gered.

 

Drama in de jeugdgevangenis

Tijdens en na mijn studies gaf ik les, waaronder Didactiek. De voorspelling van mevrouw Brand was uitgekomen! Maar ik wilde dramales geven in de jeugdgevangenis de Doggershoek in Den Helder, echter hadden ze daar helemaal geen dramadocent nodig. Via mijn vroegere docent mijnheer Smit van Nederlands kwam ik toch bij de sollicitatiecommissie terecht. Tijdens het gesprek stelde ik voor om mij twee maanden proeftijd te geven.  Als het niets bleek te zijn dan zou ik ermee stoppen. Mijnheer Smit heeft ervoor gezorgd dat ik die kans kreeg. De dramaklassen bleken een succes; in 2 maanden tijd zaten er 14 klassen vol en was er zelf een wachtlijst! Iedereen binnen de jeugdgevangenis werkte mee en de inrichting leefde op. Het was echt een team effort! Dit heb ik een paar jaar gedaan, totdat de jeugdgevangenis uiteindelijk dicht ging.

 

Een eigen bedrijf

Na het sluiten van de jeugdgevangenis, stimuleerde mijn tante mij om voor mezelf te beginnen. Zij had zelf een succesvolle onderneming en hielp mij bij het opzetten van die van mij. Ik geef trainingen aan o.a. politie en justitie in het omgaan met de moeilijkere doelgroepen zoals jeugdgedetineerden en hoe je hen aan het leren kunt brengen, daarnaast geef ik keynote speeches dagvoorzitterschap en geef ik verschillende lezingen.

Mijn tante was erg kritisch naar mij en durfde mij aan te spreken op mijn gedrag of als dingen niet helemaal goed gingen. Dat vond ik best moeilijk om te horen, omdat ik dacht dat ik het wel goed deed. Maar nu zie ik hoe waardevol dat is geweest, omdat dat me heeft helpen ontwikkelen tot wie ik nu ben. Ik heb in de afgelopen jaren een aantal mechanismes opgebouwd om te kunnen overleven, maar door het open staan voor o.a. opbouwende kritiek, leerde ik om dichter bij mezelf te komen, waardoor ik deze mechanismes heb kunnen laten vallen.

 

Ik zet mij ook in om anderen het gevoel te geven dat zij gezien mogen worden, dat zij goed genoeg zijn zoals ze zijn en dat ze alleen maar mooier kunnen worden wanneer zij zich ontdoen van alle blokkades en beperkende gedachtes die bij ons allemaal aanwezig zijn. Ik heb af en toe ook weleens last van die blokkades en beperkende gedachtes, alleen weet ik nu hoe ik ermee om moet gaan en heb ik af en toe anderen nodig om me te helpen herinneren hoe het werkelijk zit. We zijn mens in relatie tot de ander; dus als jij de ander kunt zien en echt het gevoel kunt geven dat hij of zij waardevol is, dan ontstaat er iets moois. Ik geloof heel erg dat je daarmee de ander niet alleen in zijn of haar kracht zet, maar dat je ook iets aanwakkert in de ander waardoor deze iets heeft van, hé ik wil ook iets betekenen voor iemand anders of een bijdrage leveren aan de samenleving.

 

Moederschap

Moederschap betekent voor mij dat ik alles wat binnen mijn macht ligt moet doen om mijn zoon voor te bereiden op de maatschappij. Dat betekent hard werken en vooral aan mezelf, want kinderen imiteren hun ouders. Het gaat erom dat jij als moeder een liefdevolle omgeving creëert waarbij jouw kind optimaal zijn eigen identiteit mag ontwikkelen.  Soms vind ik dat best confronterend. Laatst zat ik met mijn zoon op de bank, we zouden samen een filmpje kijken, maar ik was in mijn hoofd alleen maar bezig met werk en de dingen die ik nog moest doen. Totdat hij op een gegeven moment tegen me zei:  “Mam, je bent er wel maar eigenlijk ben je er niet, want ik merk dat je met hele andere dingen bezig bent.” Dat heeft me geleerd om meer in het nu te leven. Maar ik leer ook om tijd te nemen voor mezelf, zonder kind, om te ontspannen. Lekker een dagje  naar een Spa of naar een restaurant lekker eten, of heerlijk uit mijn dak gaan op de dansvloer. Zo laad ik mezelf op en dat zorgt ervoor dat ik een leukere moeder, fijne dochter  en betere ondernemer ben.

 

Tips

Aan de dames die het ambiëren om voor zichzelf te beginnen, zou ik willen meegeven; maak het concreet. Maak voor jezelf helder wat jouw toegevoegde waarde is en wat jij de ander te bieden hebt. Zodra je dat weet, verzamel je mensen om je heen die je vertrouwt en ga je het gesprek met hen aan en laat je je (kritisch) door hen bevragen. Wanneer je met je product of dienst de markt op gaat, dan weet je dat het gelouterd is. En mijn motto luidt: “Wees een origineel exemplaar van jezelf, i.p.v. een kopie van een ander.”

Waar kun je Minchenu vinden? 

• Website:http://minchenu.nl/
• Facebook: https://www.facebook.com/Minchenu/
• Instagram: https://www.instagram.com/minchenumaduro/
• LinkedIn:https://www.linkedin.com/in/minchenumaduro/