WFeatures

W Feature; Jeritza Toney multigetalenteerde entertainer

Vandaag delen we het verhaal van entertainer Jeritza Toney. Deze supersterke en multi getalenteerde vrouw heeft een enorm zware tijd gehad voordat zij zich volledig kon wijden aan haar passies. Lees hieronder haar openhartige verhaal en laat het je inspireren om te gaan voor wat je echt wilt doen met je leven.

 

 Introductie

Mijn naam is Jeritza Toney, geboren in Den Haag, woonachtig in Amsterdam zuidoost, 52 jaar, moeder van 2 kinderen Cheyenne 23 jaar en Guillano 26 jaar en oma van Guivinio 2 jaar; mijn grootste inspirator en ik ben gelukkig gescheiden. Ik ben entertainer in hart en nieren; ik presenteer, ik doe stand up comedy/cabaret, ik ben musical storyteller, ik had een toneel- en musical club voor kinderen tussen de 0 en de 13 jaar opgericht, genaamd “The Jeritza Kids” en daarnaast zet ik mij ook in als coach. Het creatieve heeft er altijd al in gezeten, van jongs af aan, iets wat ik van mijn vader heb meegekregen. Maar voordat ik mij volledig richtte op al deze activiteiten, werkte ik als fysiotherapeut voor een re-integratie bedrijf. Ik vond het ontzettend leuk werk om te doen omdat ik bij de mensen over de werkvloer kwam en ik hen hielp met inzicht krijgen in wat ze zelf konden doen om weer te herstellen, i.p.v. dat ik ze een uur lang aan het masseren was. Op een gegeven moment vond er een reorganisatie plaats bij het re-integratie bedrijf waardoor ik mijn baan verloor. Naast mijn werk was ik altijd al bezig met optreden, presenteren en theaterles geven aan kinderen. Ik heb vaak geroepen dat ik ooit zou stoppen bij mijn werkgever en mij dan volledig zou gaan richten op mijn uit de hand gelopen hobby’s. Dus toen ik mijn baan verloor heb ik dat ook gedaan. De ene deur ging dicht, dus ik opende de andere.

 

 

Klap, na klap, na klap

Kort nadat ik mijn baan verloor en ik bezig was om van mijn hobby’s mijn werk te maken, gebeurde er een aaneenschakeling van nare dingen. In 2001 vond ik samen met mijn kinderen mijn moeder op de vloer in haar huis. Nadat ze al enkele dagen eerder  2 keer door het ziekenhuis naar huis was gestuurd. Ze leefde op dat moment nog.  Maar na een zware operatie, die goed was verlopen, schoot er een prop in haar bloedbaan los en kreeg ze een herseninfarct. Uiteindelijk bleek dat de artsen het ritformulier van de ambulance de eerste keer dat zij naar het ziekenhuis werd gebracht niet goed hadden gelezen, want daar stond de juiste diagnose op. Mijn moeder is uiteindelijk kort daarna overleden, duidelijk door nalatigheid van het ziekenhuis. Ik heb daar een rechtszaak van gemaakt, daar ben ik 5 jaar mee bezig geweest en in het laatste gedeelte van die rechtszaak werd er in 2006 borstkanker bij mij geconstateerd. Daarnaast ging het ook niet erg lekker met mijn kinderen op school; ze werden allebei gepest. Ik was op dat moment al gescheiden, had geen familie of vrienden in mij nabijheid om me te helpen (mijn vader en mijn zus woonde in Suriname, mijn broertje woonde in Leiden en mijn oudste broer in Rotterdam) en ik  hoefde  niet te rekenen op steun van de overheid want mijn kinderen waren te groot en ik had geen recht op thuiszorg.

 

Roeien met de riemen de je hebt

Ik moest dus alles zelf regelen en dat deed ik ook. Tussen 2006 en 2013 ben ik ieder jaar geopereerd geweest; mijn borst werd afgezet, ik had een navelbreuk, mijn baarmoeder moest verwijderd worden en ik kreeg een maagtumor. Wanneer ik wist dat ik geopereerd moest worden, ging ik een heel weekend koken en maakte ik pakketjes eten voor mijn kinderen voor de hele week. “Gelukkig” woonde we vlak naast het ziekenhuis waar ik werd opgenomen. Ik had niet veel mensen om op ze te passen dus mijn kinderen (toen 11 en 13) waren op zulke momenten alleen thuis. Ik regelde het zodanig dat mijn kinderen ’s ochtends eerst bij mij langs moesten komen voordat ze naar school gingen, zodat ik kon zien hoe het met ze ging en of ze er netjes uitzagen. Na school moesten ze eerst langs het ziekenhuis komen, daarna gingen ze naar huis en mochten ze kiezen of hun pakketje eten thuis opaten of in het ziekenhuis bij mij. Mijn zoon waste toen mijn kleren en bracht zo nu en dan schone kleding naar me toe. En op de dag dat ik geopereerd moest worden belde ik ze ’s ochtends vroeg wakker, dan had ik ze even gehoord voordat ik onder het mes ging. Zo hebben we ons er samen doorheen geslagen, met mijn kinderen en gitaar als grootste drijfveer.

 

Herstel

Gelukkig begon ik te herstellen en ben ik schoon verklaard. In de periode tijdens mijn ziekte heb ik heel veel liedjes geschreven om met de situatie om te kunnen gaan. Ik geloofde namelijk niet dat ik dit zomaar meemaakte, daar moest een reden voor zijn. Uiteindelijk heb ik een cabaretshow gemaakt over mijn ziekteperiode genaamd “Snap Jij Het???” In het ziekenhuis werd ik gevraagd om mee te doen aan een reportage voor KWF Kankerbestrijding. Ik ben iemand; als ik mensen kan helpen, dan doe ik het, want dat inspireert mij enorm. Mijn verhaal heeft heel lang op de website van KWF gestaan. Mijn kinderen zijn toen ook geïnterviewd en daardoor kreeg ik dingen te horen waar ik heel erg verdrietig van werd. Toen ze werden gevraagd wat er door hen heen ging toen ze hoorde dat ik ziek was, antwoorde mijn zoon: “Ik mag niet huilen, want ik ben de man in huis”, mijn dochter vertelde: “Op school tijdens de CITO toets, zag ik alleen maar mijn moeder ziek op een bed liggen”. Dat was erg heftig om te horen, maar zonder die reportage had ik het misschien nooit geweten. Vervolgens nam Pink Ribbon contact met mij op en stond ik in hun magazine en zo kwam ik ook bij NOS, MAX & Catherine (talkshow met Catherine Keyl) en bij Ivo Niehe in het programma. Ik werd ook gevraagd om klinieken te openen en dan deed ik een deel uit mijn cabaretshow. Dat werkte voor mij enorm therapeutisch, want ik vertelde mijn verhaal én ik kon anderen hiermee helpen en inspireren en daar ging het mij om.

 

Mijn activiteiten herpakken

Tijdens mijn ziekteperiode heb ik mijn activiteiten nooit helemaal losgelaten, maar toen ik hersteld was ben ik weer volop verder gegaan. Door mijn kindergroepen “The Jeritza Kids” werd ik benaderd door de Jeugdtheaterschool zuidoost met de vraag of ik daar les wilde geven. Dus naast al mijn activiteiten; presenteren, cabaret/standup comedy, theater, geef ik les bij de Jeugdtheaterschool zuidoost en GLO-Entertainment. Ik treed ook samen met mijn familie op. Mijn dochter Cheyenne Toney heeft meegedaan met The Voice of Holland 2013/2014, mijn zoon Guillano is acteur en maakt ook eigen muziek, mijn broer Rossano Toney is ook artiest, hij was onderdeel van de formatie Ross & Iba en mijn ex-man Giovanni Herdigein is ook muzikant. We worden regelmatig gevraagd om samen op te treden en dat is zo ontzettend leuk om te doen. Daarnaast heb ik van september t/m november 2017 in Nederland gespeeld in theatervoorstelling “De Overdracht” van Jetty Mathurin samen met Jasmine Sendar, Farida van den Stoom en Stacy Esajas en in  januari 2018 zijn we met de show naar Suriname gegaan. Dat was erg bijzonder om te doen, want Jetty was altijd al een idool voor mij.

Inmiddels heb ik zoveel activiteiten waar ik me mee bezig houd (soms ook onbetaald), dat ik ook een business coach heb ingeschakeld om me te helpen wat meer overzicht te scheppen in mijn bedrijf.

 

 Tips

Voor mij is het belangrijkste dat ik dat doe waar ik van geniet. Mijn ziekte heeft me doen inzien dat het leven te kort is om dingen te doen die ik niet leuk vind. Het is ook belangrijk om met mensen te praten over wat je wilt gaan doen. Mensen zijn vaak bang dat anderen met hun ideeën aan de haal gaan, maar niemand kan jouw idee tot uiting brengen zoals jij het in je hart hebt, dus wees daar niet bang voor. Ga het doen, laat je niet tegen houden door bijv. een gebrek aan diploma of ervaring, maar ga je hart volgen. En last but not least verzamel de juiste mensen om je heen, mensen die het met je menen, die eerlijk tegen je zijn en die in je geloven.

 

 Waar kunnen we Jeritza vinden?  

 

 

 

 

 

Leave a Reply

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.